Fiat 500, Fiat 600, pierwsza Multipla, a kilkadziesiąt lat później Cinquecento i Seicento – poprzednicy i następcy naszego ukochanego i przeklinanego Malucha. Samochody, które motoryzowały Europę, stawały się członkami rodziny...
W roku 1955 Fiat wprowadził na rynek nowy i na ówczesne czasy nowoczesny mały samochód Fiat 600, który przyjęto z jeszcze większym entuzjazmem niż Topolino. Sześćsetka stała się hitem, znacznie przyczyniając się do zmotoryzowania Włochów. Fiat 600 otrzymał 2-drzwiowe 4-miejscowe nadwozie i 4-cylindrowy silnik o pojemności 633 cm3 umieszczony za tylną osią. Stał się więc pierwszym Fiatem z taką koncepcją napędu. Czterostopniowa przekładnia dysponowała synchronizacją trzech najwyższych biegów. Silnik o mocy 16 kW (22 KM) przy 4600 obr./min rozpędzał kompaktowy samochód (długość 3215 mm) o masie 685 kg do prędkości maksymalnej 95 km/h. Samochód zadowalał się przy tym sześcioma litrami paliwa na sto kilometrów.
Przestrzeń bagażowa w przedniej części była bardzo ograniczona, większość miejsca zajmowało koło zapasowe i zbiornik paliwa. Dla bagaży zarezerwowano niewielką przestrzeń za tylną kanapą. Dzięki przemyślanemu niezależnemu zawieszeniu wszystkich kół sympatyczny Fiacik wyznaczał się dobrymi właściwościami jezdnymi. Dzięki zastosowaniu nowych technologii i racjonalizacji procesu produkcyjnego udało się uzyskać niską cenę, tak więc nie jest zaskoczeniem, że w przeciągu pierwszych pięciu lat sprzedano milion samochodów. Zakład w Mirafiori nie nadążał z produkcją, tak więc zbudowano nową fabrykę Mirafiori Sud, którą ze starszą częścią połączono tunelem.
Małego Fiata poddawano stopniowym zmianom. Niedługo po rozpoczęciu produkcji pojawiła się odmiana z płóciennym szyberdachem, która zyskała znaczną popularność. W roku 1957 Sześćsetka otrzymała opuszczane szyby, a dwa lata później także mocniejszy silnik. Zarazem przednie kierunkowskazy przesunęły się z błotników pod przednie lampy, a mniejsze na boki. W lecie 1960 zaprezentował się model 600D z silnikiem o pojemności 767 cm3 i mocy 21 kW (28,5 KM). Prędkość maksymalna wzrosła do 110 km/h. Znakiem rozpoznawczym nowego modelu były trójkątne okna wentylacyjne w przednich drzwiach.
Do roku 1964 Sześćsetkę charakteryzowały drzwi otwierane do tyłu. W związku ze zastosowaniem bezpieczniejszego systemu otwierania drzwi ukryto także zawiasy. Do dalszych zmian doszło w roku 1965, kiedy samochód otrzymał większy zbiornik paliwa, większe lampy, nowocześniejszy przód i zderzaki z gumowymi ogranicznikami.
Fiat 600 produkowano nie tylko we Włoszech, ale na licencji także w Jugosławii (jako Zastava 600), w Republice Federalnej Niemiec pod marką NSU Jagst, a w Hiszpanii jako Seat 600. Jeszcze na początku lat 80-tych samochód produkowano w Argentynie z silnikiem 800 cm3. Na bazie Fiata 600 włoscy producenci nadwozi budowali wiele specjalnych odmiany. Siata Amica 600 czy Viotti 600 były sympatycznymi coupe, jednak specjalne nadwozia powstawały także w firmach Fissore, Moretti, Savio, Vigniale i innych. Budową wyczynowych odmian zajmowała się spółka Abarth. Niedostateczne chłodzenie silnika rozwiązywano najczęściej odchyleniem pokrywy silnika.
